۰۲۱-۷۷۹۸۲۸۰۸
info@jannatefakkeh.com

بصیرت؛ ضرورت امروز

بصیرت؛ ضرورت امروز

بصیرت؛ ضرورت امروز

جزئیات

کنکاشی در آسیب‌شناسی تحقق اهداف جوامع اسلامی/ به بهانه ۹ دی، روز بصیرت

9 دی 1402
حاصل همه تجارب دوران ستم‌شاهی با ۱۴ سال عضویت در ارتش، ۱۰ سال اسارت در چنگال دژخیمان بعث عراق، تجارب در نظام مقدس جمهوری اسلامی خصوصاً خدمت در سپاه پاسداران، مزید بر تجارب صحنه‌های عمل و مبارزه، توأم با تفکر و تدبر در آیات قرآن کریم، نهج‌البلاغه، احادیث، روایات و... در نهایت این است که انسان با خودسازی و بصیرت می‌تواند به خلق خدا خدمت کند و بصیرت یعنی تشخیص حق و باطل.
دیدگاه قرآن کریم در مورد بصیرت، سوره مبارکه انفال آیه ۲۹ است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا إِن تَتَّقُوا اللَّهَ يَجعَل لَكُم فُرقانًا». مسلماً هر کس تقوایش بیشتر باشد، بصیرتش بیشتر است و هر که بصیرتش بیشتر باشد بهتر می‌تواند در مسیر رضای خدا به خلق خدمت کند. راه رسیدن به بصیرت نیز رجوع به قرآن و عترت است. قرآن، سرمایه و ذخیرة بی‌پایان نعمت‌های گوناگون مادی و معنوی است و عترت، کاشف نعمت‌ها و راه استفادة صحیح از آن‌ها و هم‌چنین برطرف‌کنندة شبهه و ابهامات است. عترت در واقع نور هدایت از جانب خداوند برای هدایت انسان به سوی کمال مطلق است و لذا مادامی که جوامع اسلامی از این دو نعمت بی‌نظیر الهی بی‌بهره باشند راه عزت و سعادت و آخرت انسان بسته است. هم‌چنین مادامی که رهبران مذاهب اسلامی در مورد قرآن و عترت به تفاهم و وحدت کلمه نرسند آتش فتنه و نفاق در جوامع اسلامی شعله‌ور است. در واقع مانع تفاهم و وحدت، رهبران مصلحت‌اندیش و دنیاطلبند که آیات قرآن را بر اساس منافع خود تفسیر کرده و راه توجیه را برای انسان‌های بی‌بصیرت فراهم می‌کنند و پیروان‌شان نیز بر همان اساس و با شعار طرفداری از اسلام و به تبعیت از رهبران‌، انسان‌های بی‌‌گناه و کودکان معصوم را به خاک و خون می‌کشند. اگر ذره‌ای بصیرت داشتند برای یک‌بار هم که شده در آیات قرآن تدبر می‌کردند و متوجه می‌شدند که کشتن یک انسان بی‌گناه به منزله کشتن همة انسان‌هاست. این‌ها باید با خود خلوت کنند و به خود بگویند آیا رهبری که دستور کشتار انسان‌های بی‌گناه را صادر می‌کند در مسیر اسلام است یا شیطان. اگر در مسیر شیطان نیست چرا هم‌چون امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب با شیطان ‌بزرگ یعنی آمریکا و ایادی‌اش که جنایت‌های‌شان برای جهانیان عیان است به مبارزه برنمی‌خیزد. این رهبران نه تنها با دشمنان اسلام مبارزه نمی‌کنند بلکه دربست تحت ‌سلطه حاکمان ستمگر و استکبار جهانی قرار دارند. لذا آنان‌ که با تصور ورود به بهشت دست به عملیات انتحاری می‌زنند و مردم بی‌گناه را به خاک و خون می‌کشند باید بدانند که خود و رهبران‌شان جایگاهی بهتر از اسفل‌السافلین ندارند. در واقع بسیاری از همین رهبران مذهبی و حاکمان کشورهای اسلامی و عربی هستند که زمینه وابستگی و ذلت‌پذیری را برای خود و ملت‌های‌شان فراهم کرده‌ا‌ند.
راهکار رهایی از این ذلت و خواری چیست؟ راهکار را ملت سرافراز ایران اسلامی تحت امر ولایت فقیه به تبعیت از قرآن و عترت در پیروزی انقلاب، در هشت سال دفاع مقدس و هم‌چنین در فتنه سال88 به وضوح نه تنها به مسلمین بلکه به مردم جهان عرضه کرده است. در واقع ملت ایران در این مقطع از زمان، اتمام حجت را برای همه به کمال رساند. دشمنان اسلام باید بدانند ملتی که تحت امر ولایت‌فقیه صدها هزار شهید و ایثارگر در دفاع از ارزش‌های اسلامی تقدیم کرده همیشه آماده و جان‌ بر کف، گوش به فرمان ولی‌فقیه خود است. اما پیروزی و حماسه‌آفرینی‌‌های ملت ایران در میدان‌های نبرد و صحنه‌های سیاسی و دستاوردهای گران‌بها در عرصه‌های مختلف که دوست و دشمن را به حیرت واداشته، هیچ‌کدام دلیل نمی‌شود عده‌ای دنیاطلب و مصلحت‌اندیش تحت‌ لوای اسلام و ولایت‌فقیه در جهت منافع شخصی خود و اطرافیان از حسن‌نیت، صداقت، اعتماد و اعتقاد جامعه اسلامی سوءاستفاده و خیانت ‌کنند و در عین حال جامعه ناظر باشد و سکوت کند. سکوت در مقابل این‌ اشخاص یعنی همان مصلحت‌اندیشی و دنیاطلبی، در صورتی که آسیب‌ این‌ افراد به نظام مقدس جمهوری اسلامی به مراتب بیشتر از دشمنان است. چون دشمنان اولاً نمی‌توانند از پشت خنجر بزنند و در ثانی از نام اسلام نمی‌توانند بهره‌برداری کنند. بیان این واقعیت‌ها برای بسیاری تلخ است ولی رضای خدا و خدمت به خلق مهم‌تر از این‌هاست.
بعد از پایان دفاع مقدس هشت ‌ساله، بخشی از مسئولان به وظیفه شرعی خود به خوبی عمل نکردند. در واقع به آرمان‌های امام(ره) و رهنمودهای مقام معظم رهبری و پیام شهدا سخت جفا کردند و خواسته‌های به حق جامعه اسلامی را نادیده گرفتند. خواستة جامعه، اطاعت‌پذیری عملی از ولایت‌فقیه است یعنی رعایت عدالت اجتماعی، صداقت در گفتار و کردار و ترویج امر به معروف و نهی از منکر.
باید توجه داشت ترویج فرهنگ جهاد و شهادت در گرو ترویج امر به معروف و نهی از منکر است. اطاعت‌پذیری عملی از ولایت‌فقیه یعنی مبارزه قاطع با فسادهای گوناگون در ابعاد مختلف اخلاقی، اداری، اقتصادی، رابطه‌بازی، افراط و تفریط، خرافه‌گرایی و... .
ناگفته نماند در کشوری که منابع و ذخایر سرشار خدادادی و سرمایه‌های بی‌حد و حصر، خصوصاً سرمایه‌های مستعد فراوان انسانی وجود دارد واقعاً جای تأسف است که بسیاری از مسئولان آن‌قدر که در فکر جهش اقتصادی خود و اطرافیان بودند در فکر پیشرفت کشور نبودند. این گروه نه تنها در فکر استقلال اقتصادی کشور نبودند بلکه دست غارتگران بیت‌المال و مفسدین اقتصادی را بازگذاشتند. زمانی که امام(ره) فرمودند «نگذارید انقلاب به دست نامحرمان بیفتد» حساب چنین روزهایی را کرده بودند. در واقع اگر دلسوزان نظام مقدس جمهوری اسلامی و ولایت‌فقیه به همین سخن دوراندیشانه امام(ره) به خوبی عمل کرده بودند، وضعیت کشور به مراتب بهتر از وضیعت کنونی بود. برخی از مصلحت‌اندیشان دنیاطلب، طوری در متاع فریبنده دنیا غوطه‌ور شدند که قدرت تفکر را از دست دادند. در این‌باره حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه در سخن قصار شماره 280 می‌فرمایند: « إِذَا أَرْذَلَ اللَّهُ عَبْداً حَظَرَ عَلَيْهِ الْعِلْمَ» یعنی هرگاه خداوند بنده‌ای را بر اثر گناه پست گرداند علم را از او سلب می‌کند.
نتیجه این شد که بعد از ۳۴ سال، عبارت «تحریم‌های ظالمانه» و اقرار به تأثیر تحریم‌ها از زبان ریاست جمهوری اسلامی آن ‌هم در سازمان ملل ، دوستداران نظام مقدس جمهوری اسلامی را نگران کرد و در عوض دشمنان ایران و اسلام خصوصاً آمریکا و اسرائیل را به اوج شادمانی رساند. اگر مسئولان در فکر سلامت و استقلال اقتصادی کشور ‌بودند مسلماً دشمنان در تحریم‌ها علیه ایران با شکست مواجه می‌شدند.
لازم به یادآوری است در این مقطع از زمان و در این شرایط، باز هم خانواده‌های شهدا، ایثارگران و هم‌سنگران شهدا همان دلسوزان نظام و ولایت‌فقیه هستند. شهدا به آرزوی خود رسیدند ولی خدا ما را زنده نگه‌داشت تا باز هم در امتحانی به مراتب سخت‌تر از گذشته یعنی مبارزه با هوای نفس که جهاداکبر نام دارد قرار گیریم. موقعی می‌توانیم برای شهدا پیام‌رسان خوبی باشیم که در جهاداکبر موفق عمل کنیم.
در حکومت اسلامی و غیراسلامی سعی بر این است که برای حل مشکلات، انسان‌هایی را که از نظر فکری و آگاهی، روحی و روانی و جسمی سالم و از نظر سوابق و پیشینه بهترند گزینش کنند ولی فرق این حکومت‌ها در این است که حکومت اسلامی انسان‌ها را در مسیر رضای خدا و برای خدمت به خلق خدا که عزت دنیا و سعادت آخرت در آن است به ‌کار می‌گیرد ولی در حکومت غیراسلامی، انسان‌ها را در جهت منافع شخصی و دنیوی خود گزینش می‌کنند. البته ممکن است در حکومت غیراسلامی هم خدمت به بشریت صورت بگیرد ولی از دیدگاه اسلام، خدمتی که تقوای الهی در آن نباشد نهایتاً با مشکل مواجه است. نمونه بارز آن در شرایط کنونی، علوم پیشرفته جهانی است که چون با معنویات سازگاری ندارد، عملاً نتوانسته جوابگوی خواسته‌های به حق جامعه انسانی باشد. قرآن نیز به این موضوع اشاره دارد: «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذينَ اتَّقَوا وَالَّذينَ هُم مُحسِنونَ» سوره النحل آیه ۱۲۸.
کارگزاران رژیم گذشته گاه معیارهای خوبی برای گزینش طراحی کرده بودند مثل قسم به قرآن در حفظ شرف و استقلال میهن، اما خودشان خصوصاً شاه، درباریان و تعدادی از سران ارتش عامل به آن‌ نبودند و همان غفلت باعث سرنگونی رژیم ۲۵۰۰ ساله سلطنتی شد. شاه و ایادی و عمالش باید می‌دانستند که نباید شعور و اعتقادات ارتشیان را به سخره بگیرند. موقعی که در پایان دوره‌های نظامی، نیروها را به قرآن قسم می‌دادند، خود باید بهتر از دیگران حرمت قرآن و سوگند را نگه‌می‌داشتند. حرمت که نگه‌نداشتند هیچ، بلکه در گفتار و کردار به مقدسات مردم اهانت ‌کردند. این‌ کار، هم خشم ملت مسلمان را برانگیخت، هم تنفر و انزجار ارتشیان را نسبت به رژیم، مضاعف کرد. همان ظلم و بی‌عدالتی، بی‌بندوباری و عهدشکنی با قرآن بود که موجب پیوستن ارتش به نهضت امام(ره) و ملت شد. اگر ارتش عراق، هم‌‌چون ارتش ایران عمل کرده بود، نه تجاوز به دو کشور مسلمان ایران و کویت صورت گرفته بود و نه آمریکا و طرفدارانش به خود اجازه می‌دادند به کشور عراق حمله کنند و سرمایه‌های ملی آن را به غارت ببرند و سرمایه‌های انسانی را قتل‌عام کنند. این خیانت را، هم ارتش عراق نسبت به ملت و اسلام مرتکب شد، هم ارتش مصر، بحرین، لیبی، عربستان و... .
این‌ها همه برمی‌گردد به عدم بصیرت ملت‌ها و ارتشیان. همین بصیرت و آگاهی بود که ارتش ایران را چه در پیروزی انقلاب اسلامی و چه در هشت سال دفاع مقدس در کنار برادران پاسدار و بسیجی تحت امر ولایت‌فقیه قرار داد. ارتش با تقدیم ۴۸ هزار شهید و ده‌ها هزار ایثارگر، عملاً وفاداری خود را نسبت به نظام مقدس و میهن اسلامی به اثبات رساند.
حضرت امام(ره) به خوبی اطلاع داشتند که کسانی امثال شهید قرنی‌ها، شهید صیادشیرازی‌ها، شهید بابایی‌ها، شهید شیرودی‌ها و شهید سلامت‌بخش‌ها، امیر سیدحسام‌ هاشمی‌ها، امیر محمدکریم عابدی‌ها فراوانند و لذا براساس همان شناخت، از ارتشیان و بدنة آن دفاع می‌کردند. در حالی که کسانی چون معاندین کج‌سلیقه‌ و کوته‌فکر خصوصاً سازمان منافقین، انحلال ارتش را شعار خود کرده بودند، این امام بود که به حمایت از ارتشیان، شعارهای آنان را محکوم و ارتشیان را نیروهای ارزشمند انقلاب خواند.
لازم به یادآوری است که صف نظامیانی که در مبارزات مردم بر روی آن‌ها آتش گشودند در مقایسه با دیگر ارتشیان بسیار اندک بود و حساب آنان با دیگر برادران ارتشی کاملاً جداست و لذا در این زمینه نباید طوری صحبت کرد که بر نقش ارتش در پیروزی انقلاب و هشت سال دفاع مقدس خدشه وارد ساخت و آن را کم‌رنگ کرد. در واقع هر کس آگاهانه و یا ناآگاهانه وارد این مقوله شود، به وحدت جامعه خصوصاً به نیروهای مسلح آسیب رسانده است.

نویسنده: سردار آزاده؛ سید علی‌اکبر مصطفوی

مقاله ها مرتبط